Enkele weken geleden volgden we met onze Raad van Toezicht een ‘in-house-training’. We hadden elkaar aan het begin van de zomer voor het laatst gezien en dus werden handen geschud en wangen gekust. De trainer vond dat positief opvallend. Doordat veel RvT’s elkaar weinig zien is het ‘teamgevoel’ niet altijd even sterk aanwezig. Dat deed bij mij de vraag oproepen waarom wij dat als RvT wel met elkaar hebben. Wat maakt ons daarin zo bijzonder?

Onder ‘team’ wordt in het algemeen een groep personen verstaan, die bij elkaar is gebracht om een gemeenschappelijk doel te bereiken en het in grote lijnen met elkaar eens is over de weg naar dat doel. Deze groep personen hebben een gedeelde visie over de aanpak hoe dat doel te bereiken maar voegen ieder vanuit hun eigen kennis en expertise waarde toe aan dit proces. Toezicht vereist immers een diversiteit aan kennis en expertise die veelal verspreid aanwezig is onder de diverse leden van de Raad. Die ‘eenheid in verscheidenheid’ zorgt ervoor dat het brede scala aan expertises van de leden maximaal inzetbaar is voor de organisatie.

Maar met die verscheidenheid aan kennis en expertise heb je, zelfs met een gemeenschappelijk doel, nog geen team gerealiseerd. Johan Cruijff zei ooit: Als je voor elke positie de beste speler kiest heb je geen sterk elftal maar een groep ego’s dat als los zand uiteenvalt. Wanneer kun je dan (wel) spreken van een sterk team? Wat is daarvoor nodig?

Als RvT zien en spreken wij elkaar voorafgaand aan de gezamenlijke vergadering met het College van Bestuur. Dat biedt ons de gelegenheid om ook even kort informeel met elkaar bij te praten over andere zaken dan wat er op de agenda met het CvB staat. We hebben elkaar vaak al even niet gezien en het is goed om dan weer ‘nader tot elkaar’ te komen.

Ook weten we meer van elkaar dan ‘wie wat doet qua werk’, zonder dat we doorschieten naar hechte vriendschappen. Weten waar de vakantie naartoe ging en hoe het gaat met de (klein)kinderen zijn onderwerpen die je ook vaak op je gewone werk met je collega’s deelt, dus waarom niet ook hier?

We bezoeken scholen in afvaardigingen van twee of drie personen, zodat we elkaar eens in een andere context en in een andere samenstellingen zien dan enkel met de gehele RvT. We volgen cursussen die we evalueren met elkaar: wat vonden we ervan, wat kunnen we ermee? Onze jaarlijkse Zelfevaluatie is niet enkel het invullen van een vragenlijst, maar vooral het Ronde Tafelgesprek dat daarop volgt: wat vinden we belangrijk? Waarin wijken we individueel? Wat doen we daarmee?

Ik denk dat wat ons bijzonder maakt het feit is dat we moeite doen om elkaar beter te willen kennen. Om daar persoonlijke tijd en aandacht aan te besteden zonder het te overdrijven.

Wat maakt jullie als Raad van Toezicht tot een (goed) team? Wat zou je ons nog mee kunnen geven als tip?