‘Wie heeft het voor het zeggen in onze organisatie’? Als het gaat om toezichthouden dan gaat deze vraag terug tot aan de tijd van de VOC, waarin voor het eerst een organisatiestructuur ontstond met aandeelhouders. De relatie tussen aandeelhouders, bestuur en medewerkers is door de eeuwen heen steeds omvangrijker geworden. En complexer. Goed bestuur bood zowel juridisch (‘rechten van alle betrokken partijen’) alsook economisch (‘verbetering van de positie van alle betrokkenen’) houvast voor groei en ontwikkeling. 

Via de industriële revolutie naar de huidige digitale revolutie is de ethische kant van toezicht steeds belangrijker geworden. Naast wetgeving om de belangen van de binnen de onderneming betrokken partijen te beschermen is in 2003 door de Commissie Tabaksblat de Nederlandse Corporate Governance Code opgesteld om toezichthouders handvatten te geven voor ‘goed ondernemersbestuur’. Deze Code is ook buiten de beursgenoteerde bedrijven en non-profit organisaties overgenomen, al dan niet aangepast naar de aard van de organisatie. 

Toezichthouden heeft de laatste decennia ook een culturele en maatschappelijke ontwikkeling doorgemaakt. ‘Old boys netwerken’ hebben plaatsgemaakt voor meer divers samengestelde toezichthoudende organen en ook het maatschappelijke resultaat van de onderneming (waarde-gedrevenheid) telt steeds zwaarder mee.